Aurikolo akupunktura
ISTORIJSKI PREGLED RAZVOJA AURIKULO-AKUPUNKTURE
Iz istorijskog pregleda raznih medicinskih kultura može se videti, da se u medicini, kako antičkog doba tako i srednjeg veka i kasnije, aurikuli pridavao izvestan značaj i da su začeci aurikulo-terapije kao i same akupunkture dosta stari (OMURA-1975, NOGIER-1977).
U postojbini akupunkture u Kini, akupunktura i aurikulo-terapija upotrebljavale su se nekoliko stotina godina i vekova pre naše ere. U "Medicinskom kodeksu" (HUANGDI NEI CHING) koji je napisan 475-221 godine pre n. e. za duži vremenski period bile su po-znate na aurikuli tri akupunkturne tačke.To su bile: porta auris, conventus auditus i conclave auditus.
Pored toga, stara kineska medicina znatnu važnost posvećivala je cerumenu iz uha. Na osnovu žute boje i gorkog ukusa istog, smatralo se da je cerumen proizvod žuči. Zbog toga se mislilo da su bolesti uha u vezi sa bolestima unutrašnjih organa, posebno sa oboljenjima jetre i žučnih puteva. Isto tako, izgled same aurikule je služio za ocenu zdravstvenog stanja bolesnika (ŠERCER-1951).
Na drugom delu antičke civilizacije u starom Egiptu, više godina pre n.e. upotreb-Ijavana je metoda termokauterizacije izvesnih delova aurikule u cilju lečenja neuralgija ishiadikusa.
U grčko-rimskoj klasičnoj medicini HIPOKRAT (460-377 s.v.) posebno dobro poznaje povrede aurikule kod ranjavanja na borilištima rvača i puštanje krvi iz usneškoljke kod raznih oboljenja organizma. U oblasti rimske medicinske kulture postoje podaci o plastičnim operacijama aurikule posle povreda.
Nakon propasti grčko-rimske i arapske medicine, u renesansi, LEONARDO DA VINČI (1452-1519) svojim anatomskim crtežima lica, posebno anatomiji aurikule posvećuje veliku pažnju. Crteži uha odnose se kako na njihov spoljašnji oblik, isto tako i na položaj u harmoničnom sklopu lica, posebno nosa u proporcijama tela.
Prve solidne temelje anatomije uha udario je ANDRIA VESALIUS (1514-1564). Jedan vek kasnije, VALSALVA (1666-1723) u svoje delo "De aurehumana" iznosi pored ostalog i korišćenje aurikule za smirenje jakih bolova zuba. IGNAZ COLLA iz Parme u Italiji, 1810, saopštava o svojim zapažanjima kod jednog čoveka koji nije mogaoda hoda izvesno vreme, posle uboda pčele u predelu antheliksa aurikule. On isto tako ističe dobre rezultate lečenja oboljenja nervusa ishiadikusa retroaurikularnom kauterizacijom u visini fose triangularis. U kasnijim godinama ova metoda lečenja koristiće se ne samo u Italiji, nego i u susednoj Francuskoj (NOGIER-1977).
