Giht
Klinička slika akutnog stadijuma gihta. Posle više meseci ili godina hiperurikemije bez simptoma, bolest u vidu artritisa počinje iznenada i naglo, često noću i u snu sa neizdržljivim bolovima, tako da se bolesnik boji svakog dodira i pritiska lakog pokrivača, Artritis je najčešće lokalizovan u I metatarzofalangnom zglobu (»podagra« u 65% bolesnika), ređe u nekom drugom zglobu stopala, uključujući i skočni zglob, ili u kolenu. Zglob je otečen, topao, zategnute sjajne kože, purpurne boje. Otok se često pruža i izvan zgloba. Često su proširene i male površne kožne vene. Samo ponekad postoji i umereno povišenje temperature. Nelečen, napad može da traje, zavisno od intenziteta, nekoliko časova, nekoliko dana ili nekoliko sedmica i spontano se smiri. Na kraju se vidi samo deskvamacija kože.
Giht počinje u jednom zglobu u gotovo 80% bolesnika, znatno rede u dva, a najređe (oko 4%) u više zglobova. Za akutni giht karakteristično je da su zahvaćeni zglobovi donjih ekstremiteta i ukoliko su disrtalniji utoliko je klinička slika tipičnija. Zglobovi ručja, prstiju ruku i laktova, pa i mnogi drugi zglobovi, mogu bi¬ti sedište prvog napada gihta, ali to je vrlo retko. Zahvatanje distalnih zglobova nogu najčešće se objašnjava nižom temperaturom tih delova tela, što smanjuje rastvorljivost urata. Novije objašnjenje je da se u toku dana u niskopoloženim zglobovima sakupi mali izliv, čiji je nivo urata u ravnoteži s nivoom u serumu. U toku noći pri ležanju izliv se resorbuje, a u zglobu nastaje povećan nivo urata, što može dovesti do precipitacije kristala i izazvati napad. Tako je istovremeno objašnjeno zašto se napadi gihta javljaju noću i to u distalnim zglobovima nogu, kao i kako može doći do akutnog napada Bez hiperurikemije! Navodi se velik broj precipitirajućih činilaca akutnog napada, više ili manje sigurnih. Za neke, kao što su operacije, naglo mršavljenje i uzimanje ranije navedenih lekova koji povecavaju urikemijuto je dokazano, a za druge, kao što su traume i opterećenje jelom i pićem, to ostaje samo klinička impr esija.
Posle smirenja prvog napada bolesnik je ponovo bez simptoma i takvo stanje i bez lečenja može da potraje kraće ili duže vreme, čak i godinama, a neki bolesnici i nemaju drugi napad. Ali, obično se napadi ponavljaju u (toku 6 meseci do 2 godine, a zatim su sve češći i često sve teži, zahvatajući isti zglob ili druge zglobove, sa težnjom da postanu poliartikulski. Praćeni su povišenom temperaturom i sve su dugotrajniji.
